RT3 – ZŁY BRAT BLIŹNIAK AKTYWNEGO T3
Odwrotna trójjodotyronina (reverse T3) czyli rt3 w Polskiej diagnostyce praktycznie nie funkcjonuje – chociaż od dłuższego czasu można ją wykonać w laboratoriach. To błąd, ponieważ może dostarczyć cennych informacji. Uważana jest za marker, który pozwala ocenić czy mamy do czynienia z niedoczynnością na poziomie komórkowym.
Rt3 jest nieaktywną biologicznie postacią hormonu T3. Naturalnie występuje w organizmie, problem najczęściej zaczyna się wtedy kiedy równowaga hormonalna zostaje zakłócona i hormon T4 zamiast do T3 konwertuje głównie do nieaktywnej formy rt3, która z kolei z uwagi na taką samą strukturę molekularną, wiąże się z receptorami T3 i blokuje hormon aktywny.
ZAWODNA DIAGNOSTYKA
Poziom TSH czy T4 (ft4) jest w tym momencie absolutnie nieprzydatny odnośnie oceny niedoczynności na poziomie komórkowym, gdyż na poziom stężenia TSH czy nawet T4 (ft4) wpływa szereg zależności występujących przy obecnych schorzeniach cywilizacyjnych (cukrzyca, insulinooporność, restrykcyjna dieta, stres, zaburzenia psychiczne, zaburzenia neurologiczne, przewlekłe infekcje, wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów itp.).
Transport T4 do komórek jest zależny w dużej mierze od energii, tj. funkcji mitochondrialnej i produkcji ATP (funkcja ta może być obniżona w powyższych stanach chorobowych). Spadek tej funkcji powoduje mniejszy wychwyt T4. Paradoksalnie, im mniejszy wychwyt komórkowy T4 tym większe może być jego stężenie w surowicy. TSH także nie wykaże takiej dysfunkcji, gdyż przysadka posiada zupełnie inne transportery, niezależne od energii. Dotyczy to także T3 (ft3) – ale w znacznie mniejszym stopniu.
PROBLEMY Z LECZENIEM
HTZ (Hormonalna Terapia Zastępcza) przy zastosowaniu tyroksyny, zakłada że dostarczając odpowiednią ilość T4, zostanie ona przekonwertowana na aktywną biologicznie formę T3. Okazuje się że podczas gdy przysadka otrzymuje i gromadzi odpowiednią ilość T3 – co za tym idzie poziom TSH obniża się i utrzymuje w prawidłowej wartości – to i tak możemy mieć do czynienia z niedoczynnością organizmu na poziomie komórkowym, gdzie występuje niedostateczna podaż hormonu T3.
Ponadto obserwuje się spadek T3 (ft3) w trakcie leczenia lewotyroksyną, wraz ze wzrostem rt3.
[Zauważam że jest to rzeczywiście bardzo częste zjawisko, sama podczas leczenia hormonem syntetycznym miałam problem z konwersją i doświadczałam bardzo złego samopoczucia].
Wzrost stężenia rt3 pokazuje, czy istnieje zmniejszony wychwyt T3 przez komórki oraz czy nastąpił wzrost w stosunku do zwiększonego poziomu T4 – co za tym idzie, dzięki temu wskaźnikowi, dowiemy się czy cierpimy na niedoczynność mimo poziomów TSH, ft3 i ft4 na odpowiednim poziomie.
Jeśli mamy do czynienia z objawami niedoczynności pomimo leczenia hormonalną terapią zastępczą (lewotyroksyna) lub występuje problem z konwersją (niski poziom ft3) – warto sprawdzić czy niski poziom wolnej trójjodotyroniny nie jest spowodowany tym że większość ulega przekształceniu do rt3.
Co wpływa na wzrost stężenia rt3?
– Długotrwały stres,
– Cukrzyca,
– Poważne schorzenia wątroby,
– Niedobór mikroelementów,
– Nadmiar kortyzolu,
– Problemy neurologiczne,
– Toksyny środowiskowe,
– Restrykcyjna dieta,
– Przyjmowanie leków (Amiodaron, Propranolol – Często przepisywany w niedoczynności),
– Patogeny.
DIAGNOSTYKA I INTERPRETACJA
W niedoczynności na poziomie komórkowym TSH oraz T4 (ft4) mogą być w normie, występuje obniżony poziom T3 (ft3) oraz wysokie stężenie rt3 – oraz przede wszystkim objawy niedoczynności!
Można skorzystać z gotowego kalkulatora TUTAJ.
CO DALEJ?
Przede wszystkim trzeba skupić się na potencjalnych przyczynach wzrostu rt3 i krok po kroku je eliminować obserwując efekty.